Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απέστειλε την υπ.αριθμ. 3039 Εόρτια Εγκύκλιο Της προς τον Ορθόδοξο Ελληνικό Λαό, επί τη Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και τη συμπληρώσει διακοσίων ετών από της Ελληνικής Επαναστάσεως της 25ης Μαρτίου 1821, η οποία με φροντίδα των κατά τόπους Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών θα αναγνωσθεί στους Ιερούς Ναούς της Εκκλησίας της Ελλάδος και θα γνωστοποιηθεί ευρύτερα και με κάθε άλλο πρόσφορο μέσο και τρόπο.

Το περιεχόμενο του Συνοδικού Εορτίου Μηνύματος είναι το εξής:

          «Επί σοί ήλπισαν οι πατέρες ημών, ήλπισαν,
και ερρύσω αυτούς· προς σε εκέκραξαν και εσώθησαν,
επί σοί ήλπισαν και ού κατησχύνθησαν»
(Ψαλ­μός 21ος)

 

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

«Σή­με­ρον της σω­τη­ρί­ας η­μών το κε­φά­λαι­ον και του α­π’ αιώ­νος μυ­στηρίου η φα­νέ­ρω­σις». Η Ορ­θό­δο­ξος Εκ­κλη­σί­α ε­ορ­τά­ζει τον Ευ­αγ­γε­λι­σμό της Θε­ο­τό­κου και ο Ελ­λη­νι­σμός σύμ­πας, εν­τός και ε­κτός Ελ­λά­δος, τι­μά την Επέ­τει­ο των 200 ε­τών α­πό την έναρ­ξη της Με­γά­λης Ελ­λη­νι­κής Ε­πα­να­στά­σε­ως του 1821.

Πα­ρά τις δύ­σκο­λες συν­θή­κες και τους υ­γ­ει­ο­νο­μι­κούς πε­ρι­ο­ρι­σμούς, κα­λού­μα­στε όλοι οι Έλ­λη­νες ε­νω­μέ­νοι να προ­σευ­χη­θού­με στην Κυρία Θεοτόκο, Υ­πέρ­μα­χο Στρα­τη­γό του Γένους μας, να την ευ­χα­ρι­στή­σου­με για το γεγονός της σωτηρίας, την οποία δι’ Αυτής μας χαρίζει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, καθώς και για την ε­λευ­θε­ρί­α της Πατρίδος μας και την ευ­ό­δω­ση του εθνι­κού Α­γώ­νος. Ταυτόχρονα καλούμαστε να Την πα­ρα­κα­λέ­σου­με, ώστε να πρεσβεύει στον Υιό Της, προκειμένου γρήγορα ν’ α­παλ­λαγούμε α­πό τα δει­νά της παν­δη­μί­ας, η ο­ποί­α τα­λαι­πω­ρεί ό­λη την αν­θρω­πό­τη­τα.

Σή­με­ρα εί­ναι η­μέ­ρα Μνή­μης, Τι­μής και Ελ­πί­δος. Μνή­μης Α­γί­ων, Νε­ο­μαρ­τύ­ρων, Ε­θνο­μαρ­τύ­ρων, Ηρώ­ων, Αγω­νι­στών, Δα­σκά­λων του Γέ­νους, κλη­ρι­κών και λα­ϊ­κών, αν­δρών και γυ­ναι­κών που έ­δω­σαν τα πάν­τα για την Πα­τρί­δα.

Θυ­μό­μα­στε ε­κεί­νους που προ­ε­τοί­μα­σαν το έ­δα­φος. Ε­κεί­νους που δι­α­φύ­λα­ξαν την Πί­στη, την γλώσ­σα και την ε­θνι­κή συνεί­δη­ση. Ε­κεί­νους που καλ­λι­έρ­γη­σαν το α­γω­νι­στι­κό ή­θος. Εκείνους που δι­α­τή­ρη­σαν την άσβεστη φλό­γα της ελ­πί­δας. Θυ­μό­μα­στε τα λό­για του Α­γί­ου και Ε­θνα­πο­στό­λου Κο­σμά του Αι­τω­λού, ο ο­ποί­ος δί­δα­σκε ό­τι θα έλ­θει το πο­θού­με­νον (η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση), αρ­κεί να κρα­τή­σου­με την Χρι­στι­α­νι­κή Πί­στη μας και την ελ­λη­νι­κή γλώσ­σα και παι­δεί­α.

Τι­μούμε τους Α­γω­νι­στές των πολ­λών προ­ε­πα­να­στα­τι­κών κι­νη­μά­των. Τους άν­δρες και τις γυ­ναί­κες που έ­πε­σαν στους αγώ­νες των 400 ε­τών για την Νό­τιο Ελ­λά­δα, αλ­λά και των 500 ετών για την Βό­ρει­ο Ελ­λά­δα. Τι­μού­με την σε­μνό­τη­τα και την μα­χη­τι­κό­τη­τα των με­λών της Φι­λι­κής Ε­ται­ρεί­ας, οι ο­ποί­οι ξε­κί­νη­σαν το τόλ­μη­μά τους α­νή­με­ρα του Σταυ­ρού στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 και ορ­γά­νω­σαν την Ε­θνε­γερ­σί­α με μυ­στι­κό­τη­τα και με ευφυΐα, πα­ρά το αρ­νη­τι­κό δι­ε­θνές πε­ρι­βάλ­λον. Τι­μού­με ό­λους ε­κεί­νους πού έ­χυ­σαν το αί­μα τους στις μά­χες, στις πο­λι­ορ­κί­ες, στις ναυ­μα­χί­ες της Ελ­λη­νι­κής Ε­πα­να­στά­σε­ως. Τι­μού­με τα θύ­μα­τα των Ο­λο­καυ­τω­μά­των και των σφα­γών στην Νά­ου­σα, στην Χί­ο, στην Κύ­προ, στις Κυ­δω­νί­ες, στο Με­σο­λόγ­γι και α­παν­τα­χού του Ελ­λη­νι­σμού.

Ελ­πί­ζου­με και ο­ρα­μα­τι­ζό­μα­στε. Ελ­πί­ζου­με να πα­ρα­μεί­νει η Ελ­λά­δα ελεύ­θε­ρη από κά­θε κα­τα­πί­ε­ση και απει­λή, στηριζόμενη στην Αγία Πίστη του Χριστού και στις δημοκρατικές αρχές και αξίες. Ε­πι­θυ­μούμε την ει­ρη­νι­κή συμ­βί­ω­ση με ό­λους τούς λα­ούς της γης, αλ­λά δεν εί­μα­στε δι­α­τε­θει­μέ­νοι να α­πεμ­πο­λή­σου­με τα ε­θνι­κά μας δί­και­α. Ό­σα α­πο­κτή­θη­καν με αί­μα α­πό τους προ­γό­νους μας οφείλουμε να τα δι­α­φυ­λά­ξου­με, ώστε να πα­ρα­δώ­σου­με στις νε­ώ­τε­ρες γε­νι­ές την Ελ­λά­δα α­σφα­λή και ικα­νή να α­να­δεί­ξει την πλούσια και ζώσα πο­λι­τι­σμι­κή κλη­ρο­νο­μιά της.

Καλούμαστε, λοιπόν, να πορευθούμε με την ελ­πί­δα του μέλ­λον­τος, έχοντας την συνείδηση ότι το μέλ­λον είναι αυτό που δίνει ουσιαστικό νό­η­μα σε ό­σα προ­η­γή­θη­καν. Ένα μέλ­λον που αποκαλύπτει την πα­ρου­σί­α του Θε­ού στην ζω­ή μας. Οι πρό­γο­νοί μας, το 1821, δεν θα εί­χαν επι­τύ­χει σε κανέναν αγώνα τους χω­ρίς πί­στη σ’ αυ­τήν την ζων­τα­νή πα­ρου­σί­α του όντως Ζώντος Θε­ού.

Η η­μέ­ρα του Ευ­αγ­γε­λι­σμού, η οποία τόσα πολλά σηματοδοτεί για το λαμπρό μέλλον της πορείας του ανθρώπου στα έσχατα, εί­χε ε­πι­λε­γεί α­πό την Φι­λι­κή Ε­ται­ρεί­α, ή­δη α­πό τον Ο­κτώ­βριο του 1820, για την εξέ­γερ­ση στην Πε­λο­πόν­νη­σο και σε άλ­λα μέ­ρη του Ελ­λη­νι­σμού. Το βε­βαι­ώ­νουν πολ­λοί πρω­τα­γω­νι­στές στα κεί­με­νά τους, με πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή την α­να­φο­ρά του Θε­ό­δω­ρου Κο­λο­κο­τρώ­νη στην «Δι­ή­γη­ση Συμ­βάν­των της Ελ­λη­νι­κής Φυ­λής». Ε­κεί­νοι που προ­ε­τοί­μα­σαν την Ε­πα­νάσ­ταση ήθε­λαν να συν­δέ­σουν τον Αγώνα τους για την ελευθερία της Πατρίδος με την Ορ­θό­δο­ξη πίστη και ζωή, το πρόσωπο της Πανα­γί­ας με την σωτηρία τους. Και στο τρί­το έτος του Α­γώ­νος, στις 30 Ι­α­νουα­ρί­ου 1823, η Πα­να­γί­α τους έ­δω­σε το μή­νυ­μα ό­τι ο Α­γώ­νας θα ευ­ο­δω­θεί. Τό­τε α­κρι­βώς α­νευ­ρέ­θη με θαυ­μα­τουρ­γι­κό τρό­πο η ει­κό­να του Ευ­αγ­γε­λι­σμού της Θε­ο­τό­κου στην Τή­νο, κα­τό­πιν υπο­δεί­ξε­ως της μο­να­χής Πε­λα­γί­ας, ήδη Αγίας της Εκκλησίας μας.

Τέκνα της Εκκλησίας μας ευλογημένα,

Έχοντας όλα τα προαναφερθέντα στον νου μας, ας α­τε­νί­σου­με με αι­σι­ο­δο­ξί­α το μέλ­λον. Ἡ 25η Μαρ­τί­ου 2021 ας γί­νει η α­φε­τη­ρί­α και το ε­φαλ­τή­ριο μί­ας νέ­ας πο­ρεί­ας ως προς την σχέση μας με το Γένος και την Πα­τρί­δα μας. Ας προ­σπα­θή­σου­με να συν­δυ­ά­σου­με την Χρι­στι­α­νι­κή μας Πα­ρά­δο­ση και την ι­στο­ρι­κή μας συ­νέ­χεια με τις α­νάγ­κες της σύγ­χρο­νης ε­πο­χής. Και ας ξα­να­δι­α­βά­σου­με με προ­σο­χή την λα­ϊ­κή σο­φί­α του Στρα­τη­γού Ιω­άν­νη Μα­κρυ­γιά­ννη, ο οποί­ος συ­νο­ψί­ζει το νό­η­μα του Α­γώ­να σε μί­α σύν­το­μη συ­ζή­τη­σή του με τον Γάλ­λο Ναύ­αρ­χο Δε­ρι­γνύ πριν α­πό την μά­χη με τον Ιμ­πρα­ήμ στους Μύ­λους της Αρ­γο­λί­δος:
«Ε­κεί οπού ‘φκια­να τις θέ­σεις εις τούς Μύ­λους, ήρ­θε ο Ντερ­νύς να με ι­δεί».
Μου λέ­γει: «Τι κά­νεις αυ­τού; Αυτές οι θέ­σεις εί­ναι α­δύ­να­τες· τι πό­λε­μον θα κά­με­τε με τον Μπρα­ΐ­μη αυ­τού;»
Του λέ­γω: «Είναι α­δύ­να­τες οι θέ­σεις κι ε­μείς. Όμως εί­ναι δυ­να­τός ο Θε­ός οπού μας προ­στα­τεύ­ει .­.­.­»­.

Είμα­στε α­δύ­να­τοι, αλ­λά εί­ναι δυ­να­τός ο Θε­ός μας, δι­δά­σκει ο Μα­κρυ­γιά­ννης. Κι εμείς αδύναμοι νιώθουμε και είμαστε, αλλά με πί­στη στον Θε­ό, με ε­πί­γνω­ση της ι­στο­ρί­ας μας και με ελπίδα στην Ζωή που έρχεται από το μέλλον θα γί­νου­με πιο δυ­να­τοί για να αν­τι­με­τω­πί­σου­με τις δυ­σκο­λί­ες!

Τέ­κνα εν Κυ­ρί­ω α­γα­πη­τά,

Για μας τους Ορ­θο­δό­ξους, αυτός ο σταθερός προ­σα­να­το­λι­σμός της ι­στο­ρί­ας προς το μέλλον είναι που με­τα­μορ­φώ­νει και δί­δει πραγματικό νό­η­μα στον πα­ρόν­τα και­ρό. Αποτελεί απάν­τη­ση στο ζή­τη­μα του θα­νά­του και γι’ αυτό α­πο­τυ­πώ­θη­κε με απα­ρά­μιλ­λη ευ­στο­χί­α στο πάντα επίκαιρο επανα­στα­τι­κό σύν­θη­μα των Αγωνιστών του 1821 «Ε­λευ­θε­ρί­α ή Θά­να­τος». Η πί­στη ό­τι η ι­στο­ρί­α πο­ρεύ­ε­ται ό­χι στην επι­στρο­φή της σε έ­να τέ­λει­ο πα­ρελ­θόν, αλ­λά σε έ­να ε­σχα­το­λο­γι­κό μέλ­λον το οποίο την ανα­μέ­νει και δεν δύ­να­ται να α­ναι­ρέ­σει την μνή­μη του, ήταν πού κρά­τη­σε α­προ­σκύ­νη­τους επί 400 χρό­νια τους προγόνους μας υπό τον οθωμανικό ζυγό.

Η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση α­πό την ό­ποι­α κο­σμι­κή σκλα­βιά προ­ϋ­πο­θέ­τει την πί­στη ό­τι το πα­ρελ­θόν δεν μπο­ρεί να κα­θο­ρί­ζει τον άν­θρω­πο. Για την ζωή και την πίστη της Εκκλησίας μας, τον άνθρωπο μόνο το μέλλον μπορεί να τον καθορίζει. Αυ­τό εί­ναι άλ­λω­στε και το νό­η­μα της Με­τά­νοι­ας.

Χρόνια πολλά, ελεύθερα, εν μετανοία και χαρά, επ’ ελπίδι του μέλλοντος αιώνος!

† Ο Αθηνών  Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ο Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου Ιάκωβος

† Ο Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Δημήτριος

† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων

† Ο Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός

† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας

† Ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων

† Ο Άρτης Καλλίνικος

† Ο Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως Αθηναγόρας

† Ο Ζακύνθου Διονύσιος

† Ο Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος

† Ο Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος Γαβριήλ

† Ο Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης Αντώνιος

Ο Αρχιγραμματεύς

† Ο Ωρεών Φιλόθεος»