Με τη Συνθήκη του Λονδίνου της 6ης Ιουλίου 1827 και μετά την ισχυρή συγκίνηση που προκάλεσε διεθνώς η Ελληνική Επανάσταση και κυρίως η Έξοδος του Μεσολογγίου, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία αποφάσισαν να επέμβουν με κάθε δυνατό τρόπο για την κατάπαυση των μαχών μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και των Οθωμανικών στρατευμάτων. Σε εφαρμογή αυτής της Συμφωνίας οι ναύαρχοι των τριών Δυνάμεων, που διοικούσαν τις ναυτικές μοίρες στην Ανατολική Μεσόγειο, έλαβαν οδηγίες να παρεμποδίσουν την ενίσχυση του Ιμπραήμ με στόλο και στρατό από την Αίγυπτο και την αποστολή Ελληνίδων αιχμαλώτων γυναικών με τα παιδιά τους σε σκλαβοπάζαρα της Αφρικής.
Στις 8 Οκτωβρίου (παλαιό ημερολόγιο) ή 20 Οκτωβρίου (νέο ημερολόγιο) οι τρεις συμμαχικοί στόλοι κατατρόπωσαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, ο οποίος υποστήριζε τον Ιμπραήμ από τη θάλασσα. Η ναυμαχία έγινε στον κόλπο του Ναυαρίνου στη Μεσσηνία, ο οποίος έχει ως φυσικό φράγμα τη νήσο Σφακτηρία. Επικεφαλής των συμμαχικών πλοίων ήταν ο Άγγλος Κόδριγκτων, ο Γάλλος de Rigny (γνωστός ως Δεριγνύ) και ο Ρώσος -ολλανδικής καταγωγής- Χέυδεν. Το πλήγμα για τον Σουλτάνο και για τον Ιμπραήμ ήταν πολύ βαρύ, αλλά τα αιγυπτιακά στρατεύματα παρέμειναν επί ένα ακόμη χρόνο στην Πελοπόννησο. Οι Τρεις Δυνάμεις απέστειλαν μονάδα Γαλλικού ιππικού υπό τον στρατηγό Μαιζόν για να εκδιώξει τον Ιμπραήμ από τον Μοριά.
Φωτογραφία: George Philip Reinagle, The battle of Navarino, 20 October 1827, National Maritime Museum, Greenwich, London
